Refleksyjny początek

Przywitania bywają trudne zwłaszcza dla autora, który musi odpowiednio dobrać wszelakie słowa. Owe muszą wypływać wprost z jego serca niczym potok z szczytu gór na samo ich dno. Każdy detal dopięty na sam guzik powinien kusić i reprezentować się wprost nie nagannie.
 Pokazywać swe piękno i nie małą urodę, jednak czym jest to wszystko bez ujmującego wnętrza? Przysłowiowe "Nie oceniaj książki po okładce" staje się tu doskonałą metaforą  dzisiejszego wpisu. Książka - to ona staję się główną bohaterką tego zamieszania. Piękna, ujmująca często idealnie komponująca się z wnętrzem półki, na której się znajduję. I ta druga - jej sąsiadka spod piątej szuflady. Szara, pozaginana w starej oprawce? Człowiek niczym wzrokowiec z natury zdobywca wchodząc do księgarni kieruję się instynktem bez zastanowienia sięgając po ta pierwszą. Dlaczego? Nie zawsze to co zewnątrz piękne okazuje się wartościowe w środku.